19, 20 i 21 marca 2010 o 19.00 można było zobaczyć gościnny spektakl Teatru im. Stefana Żeromskiego w Kielcach "Samotność pól bawełnianych".

Spektakl tylko dla widzów dorosłych.
Samotność pól bawełnianych -Bernard Marie Koltes
Teatr im. Stefana Żeromskiego

Ten hit tegorocznej Boskiej Komedii tak oczarował publikę i krytyków, że już czeka na niego kilka teatrów, także zagranicznych (USA, Kanada).
Łaźnia Nowa jest jednym z pierwszych, na których deski poleje się gorący pot maksymalnie eksploatowanych aktorów. Będzie też jednym z pierwszych, których mury zadrżą od grających na żywo Natural Born Chillers. Treścią „Samotności pól bawełnianych” jest poetycki, namiętny dialog pomiędzy Klientem i Dealerem, o dealu (wymianie) jako zasadzie międzyludzkich kontaktów.
Dwóch młodych, odzianych w czarne garnitury mężczyzn rzuca w publiczność mocne słowa, za którymi stoi równie mocna muzyka.

premiera: 03-10-2009
reżyseria: Radosław Rychcik
tłumaczenie: Marian Mahor
scenografia: Maria Stoces
muzyka: grupa Natural Born Chillers

Obsada:
Dealer - Wojciech Niemczyk
Klient - Tomasz Nosinski
 

Z RECENZJI:

Każdy z aktorów sprzedaje siebie: swoje słowa, swoją postać, swoje ciało uruchamiane w dzikim tańcu, swój wysiłek. Deal, którego przedmiot u Koltesa jest niejasny, wręcz abstrakcyjny, tutaj nabiera ciała (dosłownie), bo między Klientem a Dealerem tworzy się napięcie seksualne. Ale Rychcikowi nie chodzi o wytłumaczenie spotkania Klienta i Dealera chęcią spełnienia cielesnych pragnień. Pojawiają się one jako nieodłączny składnik każdego międzyludzkiego kontaktu.
Obaj reżyserzy umieszczeni w rajskim kręgu Boskiej Komedii pokazali, że po pierwsze, wiele już umieją, a po drugie, że warto będzie śledzić ich kolejne poszukiwania. Być może wkrótce - odwrotnie niż u Dantego - trafią do Inferna.

Joanna Targoń, Gazeta Wyborcza

Tekst Koltesa, ostry, pełen metafor, zapętleń, niedomówień, pełen "szumów", z których odcedzić trzeba to, co istotne - tak jak powieści Michela Houellebecqua, Philippe Djiana czy Douglasa Couplanda - jest lustrem, w którym widzimy samych siebie i ten widok do najprzyjemniejszych nie należy(…) Reżyser Radosław Rychcik wytrąca widza z równowagi. Żongluje emocjami, szokuje. I sprawia, że wobec tego, co na scenie, nikt nie pozostaje obojętny.
Grzegorz Cuper, miesięcznik kulturalny „Teraz”

Aktorzy działają poza ograniczeniami własnej fizyczności, kinetyki przez naszą cywilizację uprzywilejowanej i ekspresji przez naszą kulturę tolerowanej. Widz dostaje na talerzu emocje wyprane i odarte z tego, co na co dzień je ogranicza, porządkuje i temperuje. Nosimy je przecież w sobie i od dziecka uczymy się jak sobie z nimi radzić. A potem uczymy nasze dzieci. I nieopatrznie przychodzimy na seans teatru Radka Rychcika, żeby zobaczyć te emocje w izolacji od wszelkich ograniczeń i konwenansów (…)Rychcik brutalnie i z dużą stanowczością wydobył bowiem z ciał swoich aktorów coś, czym głęboko i skrycie wszyscy jesteśmy podszyci - lęk, że nigdy tego najbardziej istotnego, najbardziej dotkliwego braku nie zaspokoimy, a wszystko inne pozostanie tylko częściowe i pozorne.
Festiwal BOSKA KOMEDIA Kraków
Beata Frysztacka

Dyskurs bohaterów wymaga dużego skupienia widza, jednak z niełatwym tekstem sztuki aktorzy radzą sobie wyśmienicie. Ich silne emocje udzielają się publiczności. Choć sztuka opiera się głównie na rozmowie, reżyser zadbał o jej dynamikę. Doskonale współgra z aktorami zespół Natural Born Killers. Młodzi muzycy grający energetyczną muzykę klubową na żywo ilustrują emocje bohaterów sztuki, wprowadzając w trans nie tylko ich, ale także widzów.
Luiza Buras
Echo Dnia nr 231/05.10

fot. Sonia Mielnikiewicz